کتاب دختری که رهایش کردی اثر جوجو مویز نشر میلکان

معرفی

کتاب «دختری که رهایش کردی» نوشته‌ی «جوجو مویز»، ترجمه‌ی «کتایون اسماعیلی» و نامزد بهترین رمان سال است. این کتاب یکی از کتاب‌های محبوب جوجو مویز بوده که به اعتقاد برخی منتقدان، از سایر کتاب‌های او زیباتر و غنی‌تر است. مویز در این رمان با بهره‌گیری از خاطرات و حوادث دوران جنگ جهانی ‌دوم، حال‌وهوای خاصی به خواننده داده و فضاسازی بسیار زیبایی را صورت می‌دهد؛ همچنین به‌گونه‌ای زیبا و نوآورانه، داستان خود را به صورت موازی در دو زمان متفاوت با بازه‌ی زمانی صدساله روایت می‌کند. داستان درباره‌ی دو زن با برخی ویژگی‌های مشابه است که یکی از آن‌ها به نام سوفی در زمان اشغال فرانسه مجبور است از خانواده‌اش در نبود شوهر در مقابل نازی‌ها محافظت کند و دیگری لیو نام دارد که در لندن زندگی می‌کند. شوهر لیو قبل از فوت به وی یک تابلوی نقاشی هدیه می‌دهد که نمایی از یک زن و مربوط به یک قرن قبل بوده که در جریان جنگ از فرانسه به انگلستان منتقل شده است. در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «بهم نگاه کرد و متوجه شد که لپام گل انداخته. کمی مردد بود ولی بالاخره دستش رو گذاشت روی دستم، حس کردم حالت عذرخواهی داره. باعث شد بیشتر گر بگیرم. "مادمازل" به‌آرومی حرف می‌زد. "اون نقاشیا اشتباه من بود، نه تو." تغییر لحن داد. "تو صفات دیگه‌ای داری. تو منو تحت‌تاثیر قرار دادی. تو با چیزی تهدید و مقایسه نمی‌شی.» گفتم: "نه فکر نمی‌کنم این‌طور باشم"». این کتاب را نشر «میلکان» منتشر کرده است.

ترجمه‌ای جدید از نویسنده‌ی محبوب

برای کسی که طرفدار آثار مویز است، در درجه‌ی اول فرقی نمی‌کند کتاب چه اسمی داشته باشد، مهم این است که «جوجو مویز» آن را نوشته باشد. این مسئله را از فروش بالای تقریبا تمام آثار این نویسنده می‌توان فهمید. «دختری که رهایش کردی» هم جزو همین رمان‌هاست. رمانی که علاوه‌بر فروش بالا توجه بسیاری از منتقدان را نیز به خود جلب کرده و شاهد نقد مثبت زیادی بوده است. منتقدان به‌خاطر انتخاب موضوع این رمان آن را ستوده‌اند؛ موضوعی که این رمان را به رمانی ضدجنگ تبدیل می‌کند و برای بسیاری نیز یادآور خاطرات تلخ دوران جنگ جهانی دوم است. روزگاری که فرانسه توسط نازی‌ها اشغال شده بود و آثار هنری و ادبی آن نیز به تاراج برده می‌شد. این رمان تاکنون به ۱۱ زبان مختلف ترجمه شده است و همچنان در بسیاری از نقاط جهان در بین رمان‌های پرفروش قرار داد.

پاریس؛ شهر عشاق

پاریس به شهر عشاق معروف است. شهری که همیشه بیدار است و حتی در کوچه پس‌کوچه‌های آن نیز ردی از فرهنگ و هنر غنی فرانسوی مشاهده خواهی کرد. بی دلیل نیست که «ارنست همینگوی» در کتاب «پاریس جشن بیکران» می‌نویسد: «اگر بخت یارت بوده باشد و در جوانی پاریس را دیده باشی، خاطره‌اش یک عمر با تو باقی خواهد ماند؛ چراکه پاریس، جشنی است بیکران!» مویز نیز بارها اعلام کرده که بسیار به پاریس علاقه‌مند است. او پاریس را شهر موردعلاقه‌ی خود می‌داند و به همین خاطر است که پاریس تقریبا در همه‌ی رمان‌هایش حضور دارد. او درباره‌ی نوشتن کتاب «ماه عسل در پاریس» و دلیل انتخاب این عنوان می‌گوید که بارها به پاریس سفر کرده و از پاریس به‌عنوان زیباترین شهر دنیا یاد می‌کند. پاریس در رمان «دختری که رهایش کردی» هم حضور پررنگی دارد.

داستانی عاشقانه اما متفاوت

مویز بعد از انتشار «من پیش از تو» رمانی نوشت به اسم «ماه عسل در پاریس». مویز در این کتاب هم مثل رمان قبلی، برای شخصیت اصلی سراغ زنان رفته است. این بار دو زن شخصیت‌های اصلی رمان را تشکیل می‌دهند. این تفاوت اولیه‌ی این رمان با سایر نوشته‌های اوست. رمان حول محور دو شخصیت اصلی یعنی «لیو» و «سوفی» می‌گردد. داستان اصلی این رمان در مورد شروع زندگی مشترک این دو با همسرانشان است. شروعی که با ماه‌ عسل در پاریس آغاز می‌شود. رمان «دختری که رهایش کردی» را باید دنباله‌ای بر رمان «ماه عسل در پاریس» دانست. شخصیت‌های اصلی این رمان نیز همان «لیو» و «سوفی» هستند. دو زن در دو نقطه‌‌ی جغرافیایی متفاوت، اما با ویژگی‌ها و خصوصیاتی مشابه. این رمان ماجراهایی را که بعد از زندگی مشترک برای این دو پیش می‌آید، روایت می‌کند. سوفی به‌عنوان یک از دو شخصیت اصلی رمان، در پاریس زندگی می‌کند. او در دورانی که پاریس توسط آلمان‌ها اشغال شده است، تلاش می‌کند تا در نبود همسرش، از خانواده‌اش محافظت کند. «لیو» نیز ساکن لندن است. همسرش قبل از فوت به وی یک تابلوی نقاشی هدیه می‌دهد که نمایی از یک زن و مربوط به یک قرن قبل بوده و در جریان جنگ از فرانسه به انگلستان منتقل شده است. همین موضوع به خط داستانی اصلی رمان تبدیل می‌شود و تمام کشمکش داستانی، حول این فصل مشترک می‌گردد. در واقع مویز در این رمان، روایتی از پاریس اشغال‌شده را بیان می‌کند. پاریسی که در آن زمان تمام آثار هنری‌اش در خطر نابودی قرار داشت.  

ترجمه‌ی جدید

این رمان بعد از انتشار توانست در زمره‌ی رمان‌های پرفروش سال قرار گیرد و از همین رو نامزد دریافت یکی از معتبرترین جوایز ادبیات عامه، یعنی رمان سال شد. در ایران نیز این رمان به‌تازگی توسط خانم «کتایون اسماعیلی» ترجمه شده و نشر «میلکان» آن را به چاپ رسانده است. تمام ترجمه‌های قبلی آثار مویز در ایران از فروش خوبی برخوردار بودند. انتشار این کتاب با ترجمه‌ی مترجم و نشری متفاوت با مترجم و انتشارات قبلی آثار مویز، نشان می‌دهد در بازار ترجمه و چاپ نیز رقابت آشکاری در انتشار کارهای مویز در ایران به وجود آمده است. این رمان در هفته‌های گذشته در لیست سه کتاب پرفروش بیشتر کتابفروشی‌های سطح کشور قرار داشت. 

شوخ طبعی، گاهی آری گاهی نه

برخلاف آثار ابتدایی مویز که تقریبا خالی از هرگونه طنز و شوخ‌طبعی شخصیت‌هایش بود، او در این رمان علی‌رغم اینکه داستانی در مورد جنگ و روایت تراژیک آن بیان می‌کند، کماکان سعی کرده است کمی رگه‌های طنز را نیز در داستانش جای دهد. این را می‌توان از دیالوگ‌های بین شخصیت‌هایش در جای جای داستان متوجه شد. او در مصاحبه‌ای در مورد اینکه چقدر اعتقاد دارد که شوخ‌طبعی برای نقل تجربه‌ی خود در داستان مهم است، این‌گونه پاسخ می‌دهد: «خب، فکر می‌کنم کلید این انتقال همان شوخ‌طبعی‌ است. قبل از "من پیش از تو" هفت کتاب نوشتم که یک خنده‌ی ریز هم در بین کلماتش پیدا نمی‌شد. گرچه چیزی که فهمیدم این بود که می‌توانی خواننده یا مخاطب را همان‌قدر با داستان بکشانی که هم‌زمان او را می‌خندانی؛ بنابراین داستان‌نویسی درباره‌ی تداوم این تعادل است و می‌توانی هم‌زمان موضوع داستان را موردتوجه قرار دهی.»