دوربین دیجیتال کانن 750D / Rebel T6i / Kiss X8i به همراه لنز 18-135 میلی متر

معرفی

بهترین DSLR سطح مبتدی که تا به حال تولید شده است؛ این جمله‌ای است که تقریبا هر سال پس از معرفی DSLR های سطح مبتدی کانن، درباره‌ی آن‌ها می‌گوییم. این بار از گفته‌ی خود اطمینان بیش‌تری داریم. برخلاف سال گذشته که مدل ۷۰۰D با تفاوتی ناچیز نسبت به ۶۵۰D معرفی شد، کانن امسال نه یک دوربین، بلکه یک جفت دوربین دوقلو با نام‌های ۷۵۰D و ۷۶۰D تولید کرده است. این‌ها دوقلوهایی هستند با تفاوت‌های بنیادین نسبت به مدل پیشین و با تفاوت اندک نسبت به یکدیگر. این دو دوربین مجهز به سنسور تصویر ۲۴ مگاپیکسلی هیبریدی نسخه‌ی ۳، سنسور نورسنج پیشرفته‌ی ۷۵۶۰ پیکسلی، سیستم فوکوس خودکار ۱۹ نقطه‌ای، Wi-Fi، NFC و البته باتری جدیدی به نام LP-E17 هستند.

سنسور تصویر

تنها سری از دوربین‌های DSLR که کانن همچنان اصرار به معرفی سالانه‌ی مدل جدید آن‌ها دارد، همین سری سطح مبتدی است. همان مدل‌هایی که با نام Rebel نیز می‌شناسیم. دوربین‌های ۷۵۰D و ۷۶۰D مدل‌های بعدی ۷۰۰D هستند و در بازار آمریکا بانام T6i و T6s شناخته می‌شوند. این سومین بار است که کانن به‌یک‌باره دو مدل خواهر DSLR را با یکدیگر معرفی می‌کند. این‌ها دوربین‌هایی مجهز به سنسور تصویر ۲۴ مگاپیکسلی APS-C از نوع Hybrid CMOS AF III هستند. این سنسور تصویر مثل سنسور ۷۰۰D توانایی ارائه‌ی فوکوس خودکار مداوم در مود Live view و فیلم‌برداری را دارد. بااین‌حال اکنون با نسخه‌ی سوم آن روبرو هستیم. طبق ادعای کانن، نسخه‌ی سوم سنسور هیبریدی، به همان خوبی سیستم Dual Pixel AF که بر روی مدل ۷۰D استفاده‌شده بود عمل می‌کند. به هر صورت فوکوس خودکار سریع، دقیق و مداوم در هنگام فیلم‌برداری، آرزوی دیرینه‌ی دارندگان دوربین‌های DSLR بوده است. همان چیزی که نخستین بار و به‌صورت دست‌وپا شکسته در دوربین‌های EOS M، ۶۵۰D و ۷۰۰D معرفی شد و در ۷۰D به عملکردی عالی رسید. بنابراین ۷۵۰D و ۷۶۰D دوربین‌هایی بسیار عالی برای فیلم‌برداری هستند. به‌خصوص اینکه لنزهای STM نیز اکنون جای خود را کاملاً در بازار بازکرده‌اند. نیکون دست‌کم در دوربین‌های DSLR خود تابه‌حال وارد بازی فوکوس خودکار وابسته به سنسور تصویر نشده است. فقط در دوربین‌های سری ۱ که از رده‌ی بی آینه با لنز قابل تعویض هستند می‌توان نوعی سیستم فوکوس خودکار، شبیه به آنچه در ۷۰D استفاده‌شده است را دید. به نظر نمی‌رسد که نیکون به‌طورکلی سیاستی در این قبال نداشته باشد؛ شاید در مدل‌های آینده‌ی DSLR نیکون بتوان این ویژگی را مشاهده کرد. 
 

فوکوس خودکار و نورسنجی

علاوه بر فوکوس خودکار پیشرفته‌ی وابسته به سنسور تصویر، سیستم فوکوس خودکار مرسوم تشخیص فاز (Phase Detection) این دوربین‌ها نیز دچار تغییر و تحول شده است. پس از سال‌ها استفاده از سیستم فوکوس خودکار ۹ نقطه‌ای، کانن بالاخره تصمیم گرفت بیش‌تر به فکر عکاسان سری Rebel باشد و اکنون از سیستم فوکوس خودکار ۱۹ نقطه‌ای بر روی آن‌ها بهره برده است. دقیقاً همان سیستمی که در دوربین ۷۰D هم استفاده‌شده است. نقاط بیش‌تر فوکوس خودکار باعث می‌شوند که بتوانید راحت‌تر بر روی سوژه‌هایی که در گوشه و کنار کادر دوربین شما قرار دارند، فوکوس کنید. جالب اینجاست که نیکون بیش از یک سال است که از سیستم فوکوس خودکار ۳۹ نقطه‌ای بر روی DSLR های سطح مبتدی خود بهره می‌برد. البته این ۳۹ نقطه لزوماً خیلی کارآمد نیستند.
سنسور نورسنج استفاده‌شده در این دو دوربین، نسخه‌ای بسیار تضعیف‌شده از چیزی است که بر روی دوربین ۷D Mark II استفاده‌شده است. سیستمی به نام ۷۵۶۰ Pixel RGB + IR Metering. این سیستم کاملاً کارآمدتر از سیستم ۶۳ منطقه‌ای iFCL که در دوربین‌های ۷۰۰D و ۷۰D استفاده‌شده، عمل می‌کند.

باتری

کانن از سال ۲۰۱۰ و دوربین ۵۵۰D، بر روی دوربین‌های سری سطح مبتدی (به‌جز ۱۱۰۰D و ۱۲۰۰D) خود از باتری‌های LP-E8 استفاده کرده است. اکنون همزمان با معرفی ۷۵۰D و ۷۶۰D این شرکت باتری LP-E17 را نیز معرفی کرده است. باتری LP-E17 در کمال تعجب ظرفیت کم‌تری نسبت به LP-E8 دارد که دقیقاً نمی‌دانیم چرا کانن این کار را کرده است. بااین‌حال طبق استاندارد CIPA، ظرفیت عکاسی این دو دوربین نسبت به ۷۰۰D یکسان است و همچنان به ۴۴۰ عکس می‌رسد. شاید DiGiC 6 پردازنده‌ی کم‌مصرف‌تری است، بااین‌حال ما باتری پرظرفیت‌تر را بیش‌تر ترجیح می‌دهیم. در ضمن اگر بخواهیم به یک نقطه‌ی ضعف بزرگ در ۷۵۰D و ۷۶۰D در مقایسه با نیکون D5500 اشاره کنیم، دقیقاً همین شارژ دهی باتری است. طبق استاندارد CIPA، باتری EN-EL14 متعلق به دوربین D5500 در هر بار شارژ کامل می‌تواند  تا ثبت ۸۲۰ عکس را پشتیبانی کند. این میزان شارژ دهی اختلاف بسیار زیادی با مدل‌های کانن دارد. 

امکانات دیگر

مدل ۶D برای اولین بار در بین دوربین‌های DSLR کانن، به Wi-Fi و GPS مجهز شده بود. پس‌ازآن این امکانات برای مدل ۷۰D  هم در نظر گرفته شد. اکنون نوبت به ۷۵۰D و ۷۶۰D رسیده است. این دوربین هم به Wi-Fi مجهز شده‌اند و به‌جای GPS نیز NFC دارند. نمی‌دانیم کار درستی بوده که کانن به‌جای GPS از چیپ NFC استفاده کرده یا خیر؛ بااین‌حال نیکون نیز هرچند که در مدل D5300 از Wi-Fi و GPS استفاده کرده بود، در D5500، چیپ GPS را حذف کرد. شاید به دلیل باتری‌های کم‌ظرفیتی که این دوربین‌ها دارند از نصب GPS صرف‌نظر شده است. به هر صورت به‌وسیله‌ی Wi-Fi می‌توانید دوربین را با اپلیکیشن گوشی هوشمند، تبلت یا لپ‌تاپ کنترل کنید و به انتقال تصاویر بپردازید. اگر گوشی هوشمند مجهز به NFC دارید نیز می‌توانید به‌سادگی بدنه‌ی آن را به‌آرامی به دوربین بزنید (اصطلاحاً Tap کنید) تا عمل Pair شدن انجام شود. هرچند که ۷۵۰D و ۷۶۰D عملکرد بهتری در فوکوس خودکار به هنگام فیلم‌برداری نسبت به مدل‌های پیشین دارند، ولی کیفیت و امکانات فیلم‌برداری آن‌ها در مقایسه با ۷۰۰D هیچ تفاوتی نکرده است. همان ۱۰۸۰p با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه. خیلی دوست داشتیم مثل دوربین ۷D Mark II می‌توانستیم فیلم‌برداری ۱۰۸۰p با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه را بر روی این دوربین هم ببینیم. حتی سرعت عکاسی پیاپی نیز در این دوربین‌ها نسبت به مدل پیشین تغییر نکرده است. هرچند در این دو دوربین از پردازنده‌ی DiGiC 6 استفاده‌شده، ولی همچنان آن‌ها هم می‌توانند با سرعت ۵ فریم بر ثانیه عکاسی پیاپی را انجام دهند. 

تفاوت ۷۵۰D با ۷۶۰D

درباره‌ی همه‌چیز صحبت کردیم جز تفاوت ۷۵۰D با ۷۶۰D. نکته‌ای که خیلی واضح به نظر می‌رسد، تفاوت قیمتی آن‌ها است. بدنه‌ی ۷۵۰D (بدون لنز) حدود ۷۵۰ دلار و بدنه‌ی ۷۶۰D حدود ۸۵۰ دلار قیمت دارد. این اختلاف ۱۰۰ دلاری فقط برای پنج ویژگی اضافی است که در ۷۶۰D وجود دارد. 
۱. نمایشگر تک‌رنگ بالای دوربین (همانند آنچه در DSLR های بالا رده می‌بینیم) 
۲. سنسور تشخیص نزدیک شدن چشم به چشمی دوربین 
۳. دایل (Dial) قسمت پشتی دوربین 
۴. مود فوکوس خودکار Servo در Live view 
۵. توانایی فیلم‌برداری HDR
به‌جز این‌ها تفاوت دیگری میان این دو دوربین وجود ندارد. بااین‌حال همین ویژگی‌ها منجر به یک سری تفاوت در تغییر ظاهری این دوربین‌ها شده است. برای مثال مود دایل (Mode Dial) در ۷۶۰D به قسمت سمت چپ و بالای بدنه منتقل‌شده است و دارای دکمه‌ی مرکزی قفل است. به‌علاوه‌ی اینکه به‌طورکلی این دوربین اندکی از خواهر دوقلوی‌اش بلندقدتر است.

جمع بندی

به‌طورکلی باید گفت که ۷۵۰D و ۷۶۰D تغییراتی بزرگ نسبت به ۷۰۰D به‌حساب می‌آیند. به‌خصوص اینکه خود ۷۰۰D تقریباً تفاوتی با ۶۵۰D نداشت و عملاً ۲ سال بود که در DSLR های سطح مبتدی کانن (به‌جز سری ۱۰۰۰) تغییری نمی‌دیدیم. نمی‌دانیم که آیا لزومی داشت کانن مدل‌هایی دوقلو را معرفی کند یا خیر. به هر صورت نمایشگر تک‌رنگ بالای دوربین پدیده‌ی مبارکی است، سنسور تشخیص نزدیکی چشم بد نیست و دایل قسمت پشتی هم کارآمد است؛ ولی ممکن است ارزش پرداخت ۱۰۰ دلار هزینه‌ی بیش‌تر را نداشته باشند. احتمالاً کانن قصد داشته کاربران این دو دوربین را به دو بخش کاربران حرفه‌ای‌تر و کاربران کم‌تجربه‌تر تقسیم کند. شاید هم ۷۶۰D یک آزمون به‌حساب می‌آید. تقریباً ۱۰۰D این حالت را داشت و درست در هنگام معرفی ۷۰۰D به‌عنوان کوچک‌ترین DSLR دنیا معرفی شد. بااین‌حال الان خبری از مدل بعدی آن نیست. ممکن است یک سال دیگر، مدل بعدی ۷۶۰D معرفی نشود. کانن ۷۵۰D و ۷۶۰D کاملاً پر امکانات و همه‌چیزتمام هستند؛ به‌نوعی حتی پیشرفته‌تر از نیکون D5500. بااین‌حال چند نکته‌ی ناامیدکننده‌ی آن‌ها در دل‌مان می‌ماند. یکی همان شارژ دهی بسیارکم باتری این دو دوربین نسبت به D5500 است و دیگر اینکه D5500 دوربین کاملاً کوچک‌تر و سبک‌تری در مقایسه با این دو است. نمی‌دانیم شاید کانن اصلاً اعتقادی به کوچک‌تر و سبک‌تر کردن این دوربین‌ها نداشته است. به‌علاوه‌ی اینکه هرچند کانن بالاخره متقاعد شده که قابلیت عکاسی تایم لپس بدون نیاز به ریموت کنترل را در دوربین‌های خود قرار دهد (آن را در دوربین‌های ۵Ds و ۵DsR به‌کار برده) ولی خبری از آن بر روی ۷۵۰D و ۷۶۰D نیست. این در حالی است که رقیب این دو یعنی D5500 این قابلیت را دارد. به‌هرحال ۷۵۰D و ۷۶۰D بهترین DSLR های سطح مبتدی کانن هستند و رقابتی کاملاً دوشادوش با D5500 دارند.